หากไม่เคยเจ็บ คงไม่ซึ้งถึงความสุข

เป้าหมายของใครหลายคนอาจเป็นชีวิตที่มีแต่ความสุข

ราบรื่น ไร้อุปสรรค และพยายามหลีกเลี่ยงความทุกข์อันไม่

พึงปรารถนาให้มากเท่าที่จะมากได้แต่แท้จริงแล้วเป็นธรรมดา

ที่ชีวิตมนุษย์คนหนึ่งย่อมประกอบด้วยความสุขและทุกข์

หากขาดส่วนใดไป เราคงเรียกได้ไม่เต็มปากว่าชีวิต

แล้วระหว่างความสุขและทุกข์ทน เราควรยึดโยงสิ่งใด

เพื่อให้ชีวิตไม่ไร้ความหมาย และไม่ทนทรมานจนเกินไปนัก

พอล บลูม ผู้เขียน ได้พาเราไปค้นหาคำตอบสำคัญนี้ ด้วยการตั้งคำถาม
และอธิบายให้กระจ่างชัดด้วยตัวอย่างประกอบ

“ทำไมเราจึงชอบฟังเพลงเศร้า ทั้งที่มันยิ่งตอกย้ำให้ใจเจ็บ”

“ทำไมเราจึงเลือกวิ่งมาราธอน ทั้งที่ทำให้เหนื่อยล้าแทบขาดใจ”

”ทำไมความสำเร็จที่ได้มาโดยลำบากถึงน่าดึงดูดใจ” ฯลฯ

เขาพบว่าความทุกข์นั้นมีประโยชน์ต่อมนุษย์ทั้งในแง่ชีวภาพและความรู้สึก
ความเจ็บทำให้เราจดจำประสบการณ์เหล่านี้ไว้เพื่อพยายามหลีกเลี่ยงมันใน
อนาคต และความทุกข์บางอย่างที่เกิดขึ้นโดยสมัครใจสามารถสร้างความสุข
และเป็นส่วนสำคัญของการบรรลุเป้าหมายที่สูงขึ้นได้