ตัวข้าอาจเป็นมนุษย์ผู้ว่างเปล่าไร้แก่นสาร ทสึคุรุคิด แต่เพราะไร้แก่นสารเช่นนี้ จึงมีผู้คนมาพบแหล่งพักพิง แม้อาจจะเพียงชั่วคราว เหมือนนกหากินกลางคืนผู้เดียวดายพบที่พักผ่อนปลอดภัยในเวลากลางวันใต้หลังคาอาคารร้างไร้ผู้คน นกเหล่านั้นคงชื่นชอบสถานที่ว่างเปล่าอันมืดสลัวและเงียบเชียบนั้น ถ้าอย่างนั้นทสึคุรุอาจจะควรยินดีที่ตนเองว่างเปล่า