อาจไม่มีรุ้งหลังฝน อาจจะมืดแล้วมืดอีก อาจจะมืดลงไปเรื่อยๆ
เพราะว่าชีวิตจริงไม่ใช่ภาพยนตร์ ที่ถูกคิดจุดเริ่มต้น จุดไคลแมกซ์ และจุดจบ
แต่ไม่ถึงขนาดว่าต้องสิ้นหวัง อย่างไรเสียความพยายาม ก็ย่อมให้ผลที่เป็นประโยชน์มากกว่าการอยู่เฉยๆ อยู่แล้ว เพียงแต่อยากให้มีสติไว้เสมอว่า ในวันที่ได้พยายามแล้วไม่ประสบความสำเร็จ นั่นไม่ได้หมายถึงว่าความพยายามนั้นไม่มากพอ แต่เพราะมันเป็นแค่ธรรมชาติหนึ่ง ซึ่งไม่มีรุ้งมารอหลังฝน
เธอต้องไม่เสียใจที่ไม่มีสายรุ้งนั้น เพียงแค่ยอมรับความเป็นจริงนี้และมีชีวิตอยู่ต่อไป
แม้แต่ความมืดก็ไม่ถาวรตลอดไป มนุษย์ปรับตัวให้อยู่และหาทางรอดได้เสมอ แต่ขอให้อยู่ด้วยกันก่อน เพื่อรอให้ฟ้ากลับมาสดใส
