ซิปริอานู อัลกอร์ ช่างปั้นดินเผาอายุหกสิบสี่ปี กำลังเผชิญความท้าทายในวัยหกสิบสี่เมื่อพฤติกรรมการบริโภคของสังคมเปลี่ยนแปลงไป ไม่มีใครสนใจใช้ภาชนะดินเผาที่แตกง่ายและใช้เวลาประดิษฐ์เนิ่นนานอีก ศูนย์รับส่งสินค้าเจ้าประจำคือโจทย์ที่ซิปริอานู อัลกอร์ ต้องขบคิดอย่างหนักว่าจะทำอย่างไรที่จะให้พวกเขาสั่งซื้อเท่าเดิม โรงงานผลิตพลาสติกคือศัตรูตัวร้ายที่มาทำลายความรักและภูมิปัญญาหัตถศิลป์ของเขา แต่แล้วเมื่อไม่อาจต้านทานกระแสธารการผลิตแบบโลกสมัยใหม่ ถ้วย ชาม จาน เหยือก หม้อดินเผา ฯลฯ จึงเป็นสิ่งของไร้ราคาและต้องหาที่ทิ้งที่เก็บ จากโรงผลิตสู่โพรงถ้ำ จากความรักจนไม่อาจรามือสู่การตัดใจ หากใครได้เข้า ‘ถ้ำ’แห่งนั้น จะเกิดคำถามประดังประเดมากมายว่า บนโลกหมุนเร็วแห่งนี้ คุณค่าของสิ่งใหม่ได้เข้ามาถาโถม เททับ ลบคุณค่าของของเก่าให้เลือนหายไปแล้วกี่ระลอกกัน
