"ความหวั่นวิตก ความกลัว ความตื่นตระหนก เป็นการหนีทางจิต ไม่ใช่ทางกาย มีบางสิ่งอยู่ตรงนั้นในซอกหลืบของจิตใจ ความคิดบางอย่าง ภาพบางภาพที่ผมไม่อยากมอง ความกลัวตั้งอยู่บนฐานของความเชื่อว่าผมจะปลอดภัยกว่าถ้าไม่เห็น เหมือนที่เด็กหลับตาเมื่อมีลูกบอลตรงมาหา การตระหนักรู้เป็นก้าวแรกของการปลดปล่อยจิตให้เป็นอิสระ ผมต้องไม่เพียงฟังความกลัวให้ได้ยิน แต่ต้องตั้งคำถามมันและฟังคำตอบที่มันเสนอด้วย เช่นเดียวกับฝันร้าย ความกลัวส่วนใหญ่จะร่วงลงไปด้วยน้ำหนักแห่งความไร้สาระของมันเอง - ทันทีที่มันถูกมองเห็นจะจะ"
บันทึกจากก้นบึ้งถึงกลางใจ
Notes to Myself : My Struggle to Become a Person
Hugh Prather
(หนังสือหมดสต็อกชั่วคราว)
“มีวิธีการเห็นโดยไม่ต้องใช้ตาหรือไม่?
มีวิธีการสัมผัสโดยไม่ต้องใช้มือหรือไม่?
มีวิธีการรักที่ไปพ้นการใช้ถ้อยคำและเวลา
ไปพ้นการทักทายปราศรัยกันตามมารยาทกำหนดหรือไม่?
ถ้ามี ผมพร้อมแล้วสำหรับมัน