เรื่องเล่าหรือนวนิยายของ ฟีโอดอร์ ดอสโตยเยียฟสกี ในสมัยที่เขายังเป็นนักเขียนหนุ่มมักเป็นเรื่องโรแมนติกผสมกับเรื่องเพ้อฝัน พอมีอายุมากขึ้นเขากล้าเขียนในลักษณะการทำนายหรือการพยากรณ์มากขึ้น เรื่อง ความฝันของคนไร้สาระ ก็อยู่ในกรณีนี้ เขาเขียนถึงแรงบันดาลใจอันเกิดจากความนึกคิด หรือจินตภาพของยุคทอง ความสูญเสียความกลมเกลียวของมนุษยชาติซึ่งเป็นบ่อเกิดแห่งความสุขของพวกเขา แต่เขายังเชื่อ-หรือหวัง-ว่าความกลมเกลียวตามสัญชาติญาณของมนุษย์อาจจะกลับคืนมาด้วย ความเมตตาสงสารแบบชาวคริสต์และความรักในมนุษย์ที่กำลังเป็นทุกข์ นวนิยายสั้นๆ เรื่องนี้แสดงภาพในอุดมคติทางจิตใจและศาสนาของผู้เขียนที่แสดงออกมาในรูปแบบที่ซาบซึ้งใจและ "แปลกประหลาด" กว่าที่ปรากฏในงานอื่นๆ ของเขา
- ศ.ศุภศิลป์
