"อันตัวข้าพเจ้านี้คือแมว นามนั้นยังไม่มี"
มองโลกและมนุษย์ผ่านสายตาของแมวไร้นาม ที่เกรี้ยวกราดยามเบื่อหน่ายโลก ผ่านปลายปากกาหนึ่งในนักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ในประวัติศาสตร์ญี่ปุ่นสมัยใหม่
ข้าพเจ้าเริ่มจะลืมไปแล้วว่าตัวเองเป็นแมว และคิดว่าตนเป็นบุคคลหนึ่งในสังคมมนุษย์ไปแล้ว ทั้งนี้ข้าพเจ้าไม่ได้ดูถูกเผ่าพันธุ์เดียวกัน แต่เป็นอย่างที่เขาว่ากันว่า บุคคลที่มีลักษณะคล้ายคลึงกันจะสบายใจเวลาอยู่ร่วมกัน ในเมื่อข้าพเจ้าได้พัฒนาตัวเองให้อยู่เหนือวิสัยแมวทั่วไปแล้ว ยิ่งทำให้ข้าพเจ้ารู้สึกอยากจะวิพากษ์วิจารณ์แนวคิดหรือคำพูดต่างๆ ของพวกมนุษย์จากสถานะที่เทียบเท่ากัน