โมริยามา ริน ที่จู่ๆ ก็ย้ายมาอยู่โรงเรียนเดียวกับผม ป่วยเป็นโรคที่รักษาไม่หาย ผมมีโอกาสได้เล่นดนตรี เปิดการแสดงสดร่วมกับเธอได้ใช้ช่วงเวลาแสนพิเศษร่วมกัน... สิ่งหนึ่งที่ค้างคาใจผมก็คือ ความรู้สึกผิดในใจที่ไม่อาจย้อนกลับไปแก้ไขได้...
คำบางคำที่ไม่ควรจะพูดออกไป ถ้าตอนนั้นผมไม่เอ่ยคำนั้นออกไป เชื่อว่ารินยังคงมีชีวิตอยู่พร้อมรอยยิ้มแสนสดใจ ฤดูร้อนครั้งต่อไป Time Leap (การเดินทางข้ามกาลเวลา) ผมได้มีโอกาสพบกับรินอีกครั้ง ได้เห็นยิ้มแฉ่งแข่งกับแสงตะวันอีกครา ท่ามกลางปาฏิหาริย์ปลายฤดูร้อน ผมพยายามหลอกตัวเอง ขอให้ชีวิตอันแสนสั้นของเธอแต่งแต้มด้วยรอยยิ้มตลอดไป...
