ฉันขอเต็มที่แค่วันนี้ก็พอ

มนุษย์ออฟฟิศผู้รักการเมามายและแสนภาคภูมิใจกับแอลกอฮอล์ในเส้นเลือดของตัวเอง เธอเลิกงานตรงเวลาแล้วตบเท้าไปดื่มรอบแรก รอบสอง รอบสาม และรอบสี่ แต่ก็ยังสามารถพาตัวเองเข้างานได้ อย่างตรงเวลา เพียงเพื่อจะเลิกงานทันทีที่เข็มยาวชี้เลข 12 แล้ว
ไปหาที่ก๊งต่ออีก

“ใครสนกันล่ะ”

มนุษย์ผู้ย้อนแย้งที่บอกว่าคนอื่นคือนรก เปรียบออฟฟิศดั่งค่ายทหาร หมอดูทักว่าแววตาฉายชัดว่าไม่มีเจ้านายที่เคารพนับถือ ตั้งวงนินทาหัวหน้ากับพวกรุ่นน้อง แม้กระทั่งกล้าแรงใส่รุ่นพี่ แต่กลับอ่อนโยนกับรุ่นน้อง โดนคนอื่นทำให้ตื้นตันใจอยู่บ่อย พยายามไม่โตไปเป็นผู้ใหญ่ที่ตัวเองเกลียด และพยายามใช้ชีวิตในวันนี้ให้ดีทุกวัน

ความเรียงของ ‘ซ็องย็องจู’ เกี่ยวกับชีวิตการทำงานเป็นพนักงานเงินเดือนมาตลอด 11 ปี แต่ยังมีบัญชีธนาคารที่ใสสะอาด และทุ่มทุนไปกับแอลกอฮอล์ที่รักสุดดวงใจ ด้วยลีลาการเขียนที่เสียดสียั่วล้อชวนให้คิดและหัวเราะตามได้ไม่ยาก