“เมื่อท่านเป็นวจีที่เงียบงัน อยู่บนริบมฝีปากอันสั่นไหวของชีวิต ฉันเองก็อยู่ที่นันด้วย เป็นถ้อยคำที่เงียบงั้นอีกคำหนึ่ง ครั้นแล้วชีวิตก็ร้องเรียกเรา เราจึงก้าวลงมาตามขวบปีที่สั่นระริก ไปด้วยความทรงจำของวันวาน และความใฝ่ฝันสำหรับวันพรุ่ง”
|
คาลิล ยิบราน
