คำสัญญาร่วมกันเป็นสิ่งสำคัญ แต่ไม่ใช่ที่สุด สุดท้ายทุกคนก็เลือกทางที่ตัวเองปรารถนากันทั้งนั้น
ก่อนที่ชีวิตของเด็กสาววัยย่างสิบหกปีทั้งสี่คนจะได้สัมผัสกับความหวานหอมจากผลไม้รสชาติที่สุดในชีวิต พวกเธอจะต้องต่อสู้กับความจริงปวดที่ค่อยๆ กัดเซาะจิตใจและผ่านพ้นช่วงชีวิตซึ่งเต็มไปด้วยความยากลำบากนานา
ทั้งความคิดที่ว่าตัวเองโดดเดี่ยว แม้อยู่ในกลุ่มเพื่อนที่เหมือนจะรักกันดี หรือแม้จะมีครอบครัวที่พร้อมหน้า ความรู้สึกที่ว่าไม่มีใครจริงใจสักคนนั้นกัดกินจิตใจทีละน้อยจนก่อเกิดความหวาดระแวงขึ้น ตอนนี้พวกเธอจึงทำได้เพียงพยายามในแบบของตนเอง เพื่อผ่านพ้นความไม่คุ้นเคยที่ยากเข็ญไปให้ได้ ไม่ว่าวิธีเหล่านั้นจะถูกหรือผิด...
แล้ววันหนึ่งเมื่อถึงเวลาอาจจะไม่ทั้งหมด แต่อย่างน้อยก็จะมีหนึ่งคนที่พูดออกมาได้อย่างเต็มปากเต็มคำว่า "นี่เป็นผลไม้อร่อยที่สุดเท่าที่ฉันเคยกินมาตั้งแต่เกิดเลย"
"บางครั้งการเติบโตปนไปด้วยความเหงาและความยากลำบาก แม้จะมีคนบอกว่า 'มันเป็นเรื่องปกติที่ทุกคนต้องเผชิญ' 'เพราะว่าเธอยังขาดวุฒิภาวะอยู่ ก็เลยรู้สึกแบบนั้น' แต่อย่างบอกว่าสิ่งที่เหนื่อยยากก็คือสิ่งที่เหนื่อยยาก ถูกต้องที่สุดแล้ว ฉันหวังว่าหนังสือเล่มนี้จะคอยทักทายและปลอบโยนเด็กๆ ที่กำลังประสบช่วงเวลายากลำบากและไม่คุ้นชิน สำหรับผู้อ่านที่เคยผ่านช่วงวัยรุ่นมานานแล้วอาจสายเกินไปหน่อย แต่หวังว่ามันจะเป็นแสงแดดอันอบอุ่นให้คุณได้"
- โชนัมจู
